باز عطر طراوت باران در فضای صبح پیچیده و بلبلکان آوای سرمستی سر می دهند و مژده آمدن آدینه دیگر را به همگان می دهند،حوریان با جامه های سبز و سپید در آسمان،هیاهویی بر پا کردند. گروهی فانوس به دست فضای صبح را دو صد چندان روشن کرد و گروهی دیگر با شیپورهای نقره ای رنگ خویش بر محمد و آل محمد صلوات میفرستند.گل سرخ درون باغچه صورت نازش را با شبنم صبحگاهی آذین بسته و همه جا را از بوی عطرآگین خویش پر کرده. قناری کنج قفس شروع به نغمه سرایی کرده گویی تنها اش را از یاد برده و و بهانه پرواز را از سر پرانده،آی آفتاب حسن از پشت پرده غیب بیرون آی تا چهره مشعشع ات تسلی دهد خاطر پژمرده ما راو این نوای نی درویشی است که هر آدینه در کوچه ها شنیده می شود که دلش میخواهد چهره زیبای تو را ببیند. آقاجانن در دنیای امروز گم شده معرفت،حق و حقیقت پشت پرده شک و تردید محصور مانده است در عالم کمتر کسی برای اشک کظلومی دل می سوزاند و آه عطشناک یتیمی را احساس می کند و خرده نانی دست کودکی مستمند می دهد. اما با تو چه بگویم و برای کدامین درد درمان بجویم؟ فقط دلم میخواهد زودتر بیایی. به خدا قسم هر وقت سر بر سجده می نهم برای فرج ظهورت دعا میکنم. میدانی سرو از دوری تو قامتش خمیده، دل نارون همچنان در تب و تاب آمدنت می لرزد. بدان که دل دقایق همیشه به امید آمدنت می تپد!
نهم ربیع الاول، نه تنها نخستین روز امامت امام عصر علیه السلام است، بلکه آغاز دوره ای حیاتی و مهم در تاریخ شیعه نیز به شمار می آید. در سال روز نهم ربیع الاول که یادمان آغاز امامت ولی عصر علیه السلام است. تصمیم گرفتیم در چند سطر کوتاه به رخ دادهایی که پس از شهادت امام حسن عسکری علیه السلام در سامرا روی داد، اشاره کنیم.روز جمعه، هشتم ربیع الاول سال ??? هـ.ق، امام حسن عسکری علیه السلام پس از این که نماز صبح را خواندند، بر اثر زهری که هشت روز قبل معتمد به ایشان خورانده بود، به شهادت رسید. این حادثه در شرایطی روی داد که امام یازدهم افزون بر این که مانند پدران خود زمینه را برای غیبت آماده کرده بود، شب پیش از شهادتشان، دور از چشم مأموران خلیفه، نامه های بسیاری به شهرهای شیعه نشین فرستادند. خبر شهادت امام در سراسر شهر سامرا پیچید و مردم به احترام او عزاداری کردند. به گفته مورخان، در روز شهادت امام علیه السلام، سامرا به صحرای قیامت تبدیل شده بود. بر اساس گفته شیخ صدوق، خود امام زمان علیه السلام با کنار زدن عمویش جعفر که قصد نمازگزاردن داشت، بر بدن پدر بزرگوارش نماز خواند. حکومت عباسی از مدت ها پیش بر اساس سخن رسول الله صلی الله علیه و آله و امامان معصوم علیهم السلام مبنی بر این که مهدی فرزند امام حسن عسکری علیه السلام است، امام یازدهم را زیر نظر داشت و مراقب بود تا فرزندی از ایشان نماند، ولی امام یازدهم با پنهان نگه داشتن خبر ولادت فرزندش این نقشه را باطل کرده بود. پس از شهادت امام علیه السلام کم کم خبر فرزندی به نام مهدی علیه السلام پخش شد و تلاش چند باره خلیفه عباسی برای یافتن امام مهدی علیه السلام به نتیجه نرسید. مسأله خلافت و امامت در اسلام، تنها بر اساس لیاقت و شایستگی افراد بوده و سن و سال هیچ تأثیری نداشته است. پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآله در سال سوم هجرت بعد از دعوت خویشان خود به اسلام، علی علیهالسلام را که نوجوانی پیش نبود به خلافت و وصایت منصوب کرد . عثمان بن سعید، نائب اول امام علیه السلام بود و با آغاز غیبت ولی عصر علیه السلام نامه های حضرت را به شیعیان می رساند. از همین زمان بود که شیعیان برای نخستین بار طعم غیبت را چشیدند. آغاز غیبت صغرا مصادف با آغاز امامت حضرت مهدی علیه السلام بود تا مردم آرام آرام با مفهوم تلخ و دردناک غیبت آشنا شده، بتوانند تا آن زمان که به اشتباه خود پی میبرند و به وظایف خود در برابر امامان آگاه میشوند، همچنان دیندار بمانند. در دوران غیبت صغرا چهار نایب خاص،امر وساطت میان امام علیه السلام و شیعیان را به عهده داشته و چنانکه خواهیم دید، همه آنها معروف و سرشناس بودهاند. آنان احکام دین را از وجود اقدس امام زمان علیه السلام گرفته و در اختیار شیعیان میگذاشتند. سؤالات [کتبی و شفاهی] ایشان را به حضور امام زمان علیه السلام برده و سپس پاسخ را به شیعیان میرسانیدند و همچنین، وجوه شرعی شیعیان را با وکالتی، که از امام داشتند، میگرفتند [و به حضرت تحویل میدادند یا با اجازة ایشان مصرف میکردند] آنان جمعی بودند که امام حسن عسکری علیه السلام در زمان حیات خود عدالتشان را تأیید فرمود و همه را به عنوان امین امام زمان علیه السلام معرفی کرد و بعد از خود، ناظر املاک و متصدی کارهای خویش گردانید، و آنها را با نام و نسب به مردم معرفی نمود. اینها، همه دارای عقل، امانت، وثاقت، دِرایت، فهم و عظمت بودند.
پاسخ چند سوال امامت کودک مسأله خلافت و امامت در اسلام، تنها بر اساس لیاقت و شایستگی افراد بوده و سن و سال هیچ تأثیری نداشته است. پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآله در سال سوم هجرت بعد از دعوت خویشان خود به اسلام، علی علیهالسلام را که نوجوانی پیش نبود به خلافت و وصایت منصوب کرد و به قوم خود دستور داد که از او اطاعت کنند. همچنین در واقعه مباهله با نصارای نجران، آن حضرت امام حسن و امام حسین علیهالسلام را در حالی که کودک بودند به همراه خویش برد. شیخ مفید در اینباره مینویسد: پیامبر همراه حسنین در حالی که طفل بودند با نصارا مباهله کرد. بعد از آن، این امر هیچگاه سابقه نداشت. این وقایع و شواهد بسیار دیگر تاریخی، دلایلی است که امامت حضرت ولی عصر علیه السلام را در سن کودکی تأیید میکند.
"... اللهم اکشف هذه الغمة عن هذه الامة بحضوره و عجل لنا ظهوره انهم یرونه بعیدا و نریه قریبا"
براساس روایات معصومین، علیهمالسلام، تعیین وقتبراى ظهور جایز نیست و باید هرکه را که ادعا مىکند زمان ظهور را مىداند، تکذیب کرد . چنانکه امام صادق، علیهالسلام، در پاسخ کسى که مىپرسد:
فدایتشوم، درمورد این امرى که ما درانتظار آنیم مرا آگاه کنید، که چه زمانى واقع مىشود؟ مىفرمایند:
آنان که [براى این امر] تعیین وقت مىکنند دروغ مىگویند و آنها که [در این امر] شتاب مىکنند نابود مىشوند و کسانى که تسلیم مىشوند، نجات مىیابند .
فلسفه این حکم نیز روشن است; شما تصور کنید اگر هر از چندگاهى زمانى براى ظهور تعیین شود و ظهور به وقوع نپیوندد چه پیش خواهد آمد؟ آیا مردم رفته رفته ناامید نمىشوند و اعتقاد خود را نسبتبه اصل اندیشه مهدویت و ظهور منجى ازدست نمىدهند؟
اگرچه ما از تعیین زمان براى ظهور نهى شدهایم اما این بدان معنا نیست که با موضوع ظهور بهعنوان واقعهاى دور از دسترس که در آیندهاى دور و نامعلوم به وقوع مىپیوندد برخورد کنیم، بلکه باید همواره خود را در چندقدمى ظهور ببینیم و امیدوار باشیم که در زمان حیات خود، ظهور حضرت حجت، علیهالسلام، را درک کنیم .
چنانکه در بخشى از دعاى عهد مىخوانیم:
بار خدایا! اندوه و دلتنگى این امت را با حضور ولى خود برطرف ساز و در ظهور او شتاب کن . دیگران ظهور او را دور مىبینند ولى ما آن را نزدیک مىبینیم .
چنانکه از بسیارى از بزرگان نیز نقل شده توجه به شرایط عمومى جهان، بحرانهاى فراگیرى که گریبانگیر بشر در عصر کنونى شده، گسترش بىحد و حصر ظلم و ستمگرى در جهان و بهعلاوه بشارتهایى که به برخى از اهل معنا داده شده همه و همه دلالتبر نزدیکى ظهور مىکند . که امیدواریم شیعیان منتظر با دعاى خالصانه و استغاثه به درگاه پروردگار آمادگى خود را براى ظهور آن حضرت اعلام و زمینه ظهور را فراهم کنند .