گل نرگس - گل نرگس

((تو موظف به وظیفه ای.مکلف به نتیجه نیستی.تو توپو شوت کن تو زمین خدا،خدا خودش بلده چطوری گل کنه.تو فقط شوت کن!!!))

گاهی وقتا برای یک مسابقه فوتبال سالیان سال تمرین میکنی....ولی وقتی  روز مسابقه فرا میرسه،وقتی وسط زمین قرار میگیری،وقتی توپو می بینی،پاهات میلرزه،نمی تونی شوت کنی،ولی اینو بدون تو تمام اون زمانی که کل ورزشگاه چشم به پاهای تو دوختن،یه مربی هست که تو ورزشگاه قلب تو،بهت امید میده،بهت میگه همونطور که تو تمام این سالها کنارت بودم ،الانم هستم.

آره...الانم هستم.فقط کافیه صداش کنی.جتی اگه تو تمام این سالها ازش دور بودی،به اندازه گفتن یه جمله میتونی همه فاصله ها رو از بین ببری.

((الهی و ربی من لی غیرک....خدایا من جز تو کسی رو ندارم))

همین....ودیگر هیچ.....

نویسنده:محیا ایرجی

در چلچراغ چشمت صد جلوه حضور است

                                               سر تا سر وجودت سرچشمه های نور است

بشتاب که این دل من مشتاق رویت توست

                                              در گوش من کسی گفت:هنگامه ظهور است

در انتظار وصلت جانم به لب رسیده است

                                            دیگر نمانده طاقت گرچه دلم صبور است

ای آنکه مهر رویت افتاده در دل ما

                                            صد قافله به کویت هر روز در عبور است

غمگینم و پریشان از قصه ی فراقت

                                           از شوق دیدن تو دل غرق در سرور است

در وسعت خیالش (شائق)به چشم دل دید

                                         در چلچراغ چشمت صد جلوه حضور است

شاعر:اکبر حمیدی

ای مدنی برقع و مکی نقاب

                                        سایه نشین چند بود آفتاب

منتظران را به لب آمد نفس

                                        ای ز تو فریاد به فریاد رس

ما همه جسمیم بیا جان تو باش

                                            ما همه دیویم سلیمان تو باش

شحنه تویی قافله تنها چراست؟

                                             قلب تو داری علم اینجاست

خلوتی پرده اسرار شو

                                           ما همه خفتیم تو بیدار شو

ز افت این خانه آفت پذیر

                                           دست برآور همه را دست گیر

گر نظر از راه عنایت کنی

                                           جمله مهمات کفایت کنی

از نفست بوی وفایی ببخش

                                           ملک سلیمان به گدایی ببخش

 (شاعر:حمید هنرجو)

درد بی کسی مرا رها نمیکند

                                                  تا تو نیستی دلم صفا نمیکند

تا تو نیستی در این محله غریب

                                                  هیچ کس توجهی به ما نمیکند

غنچه ها هنوز منتظر نشسته اند

                                                  یک نفر بهار را صدا نمیکند

راستی چراکسی من غریبه را

                                                 با توی ندیده آشنا نمیکند

آسمان لطف تو پر از ستاره است

                                                چشم های تار من خطا نمیکند

من پر از ترانه های کوچه باغی ام

                                                 حیف غصه ات مرا رها نمیکند

                                                                                                حمید هنرجو

مثل تمام شب های خاموش امشب باز دلم گرفته،

هنوز تمام چیزهارا به یاد دارم،هنوز خدایم را دارم و فراموشش  نکردم،هنوز تمام لالایی های کودکانه در گوشم زمزمه میکند،هنوز هم رنج دنیای امروز را،باتمام خوبی ها بدی های مردمانش،به دوش میکشم،هنوز هم شب است وتاریک و من در انتظار نوری روشن و قاصدی کز تو پیامی دهد........

و من این شب در جستجوی فانوسم و مانند روشن دلان دستم را به هر طرف دراز میکنم تا به فانوسی روشن برسم.....

اما خبری نیست....من این شب را با تمام سیاهی اش  کنار میزنم تا به فردا برسم،آخر میدانی فردا آدینه ای دیگر است....فردا جمعه است.....روز مولایم....شب را کنار زدم و به طلوع صبح رسیدم......اما باز تو نیامدی........

آخر کی میایی آقای من.....باز هم دلم گرفت ،خورشید هم امروز دلش گرفته و خودش را پشت ابر پنهان کرده است.

همه چیز مثل گذشته است.آسمان ،آب،آدمیان،هوا......اما نه،امروز آسمان ابری،گریه آسمانی........آسمان نیز میداند امروز جمعه هست،مولایم باز نیامده،اما در این راه قلب من همچون کاکتوسی در صحرایی خشک و سوزان به انتظار آقایم نشسته است تا از پس این تپه های شنی سوزان دنیایی روشنی و نور را به ارمغان آرد.

امروز آسمان هم گریه میکند نه به اقتضای طبیعتش،آخر او هم دیگر کاسه صبرش لبریز شده........او هم دیگر از انتظار خسته شده........او هم میخواهد تو بیایی.....من هم مثل آسمان و خورشید برای آمدنت لحظه شماری میکنم و از خم کوچه چشم به راهت هستم......

حتی زمان هم جمعه ها را خوب میشناسد و منتظران را......آخر میدانی.........جمعه ها از همه روزها دیرتر میگذرد....... درخت بید کوچمان هم امروزبه اندازه تمام دلتنگی هایش گریست......آخر میدانی........او هم در انتظار توست و میخواهد آب چشمانش را به پیشواز قدومت بفرستد.......لاله واژگون باغچه مان هم از فرط انتظار خم شده،او هم با کمری خم شده آرام اشک میریزد و در آرزوی این است که شاید این جمعه بیایی......

خبر آمد،خبری در راه است........شاید این جمعه بیاید.....شاید.....پرده از روی برآرد......شاید........

شاید به امید جمعه ای که دیگر رنگی از انتظار نداشته باشد...........